De dag daarop naar Santibari, waar Pieter en ik ook een nacht verbleven.
Santibari betekent “Vredeshuis” en er hangt ook echt een vredige sfeer. Er was daar een kerstboom en kerststal en we kregen een heuse kerstshow te zien met kleine , zwarte engeltjes in de kerstboom en op het laatst gedanst samen met de meisjes en de kerstman bij de kerstdisco! De volgende dag nog zeker 200 kerstrapporten en kerstcadeaus uitgereikt aan de jongens en meisjes van de school van Santibari.
En daarna óp naar de dovenschool in Suri . Ik heb via manager Sandip contact gezocht met deze arme regeringsschool, omdat ik zelf al 41 jaar dovenonderwijs geef in Rotterdam. Op mijn school heb ik geld ingezameld voor school- en sportspullen voor deze dove kinderen. Het lukte me om vooral met de jongens te communiceren in gebaren en wat Engels. Een aantal gebaren zijn hetzelfde in het Nederlands. De meisjes bleven wat timide op de achtergrond maar sterk geïnteresseerd kijken. Het waren vermoeiende dagen maar vooral waardevolle dagen in Santibari en Suri !
De laatste dagen in Malandighi
hebben we gespeeld , gedold, gesport en gepraat met de kinderen en genoten van het spelen met de spulletjes die ze gewonnen hadden bij de Bingo. Vooral de vliegers (er was eindelijk een beetje wind) waren een succes. Op de laatste avond nog dansjes met ze gedaan. De Macarena en de Kabouterdans waren een herhaling van dansjes die ik 2 jaar geleden met ze gedaan heb. Dit keer ook de Albanian Penguin dance aangeleerd. En we kregen het voor elkaar om alle kinderen van alle leeftijden in een groot lint achter elkaar aan te laten dansen! Ook het samen dansen, zingen en gillen met de jongens en meisjes was een succes.
Op de vertrekochtend nog veel foto’s gemaakt
en toen moesten we met positieve weemoed afscheid nemen.
Mij blijft na dit fijn verblijf in India bij, dat de sfeer in Malandighi supergoed is. De kinderen worden nog beter verzorgd dan zij al waren. De kinderen hier zijn ontspannen en meer spontaan. Ze zijn ook beter voorbereid op hun toekomst als ze straks allemaal naar de Avilash Academy op de campus van Malandighi gaan. De groentetuin is sterk uitgebreid en wordt goed onderhouden. Er zijn honderd kokosnootpalmen geplant. En binnen twee jaar zal alle olie, kokos, groente en zuivel van de eigen campus komen. Malandighi wordt voor een groot deel zelfvoorzienend. Ook krijgen nu meisjes en jongens karate- en zelfverdedigingslessen. De eerste mobiele telefoons worden door de oudere kinderen ook gebruikt. Children of Durgapur gaan met de tijd mee…
Bedankt leiding en kinderen van Durgapur voor deze fijne tijd.
Ik kan terugdenken aan al het moois , liefs en waardevols en ik heb een sterk vertrouwen in de toekomst van ‘ons’ project “Children of Durgapur”.
Hans Brinkman
